"قناری ام"

آدم ها فقط یکبار 22ساله میشوند،و دیگر تکرار نمی شود.آنقدر انسان با اختیار آفریده شده است که می تواند بدون درنظر گرفتن خدا،اختیار و آزادی دیگری را سلب کند،نشاطش ،تحرکش ،استعدادش را برباید و همچنان روزگار بگذراند،بی آنکه پشتش را نگاهی بیاندازد!
اما آنکه حقش تضییع شد دیگر 22ساله نمی شود!
مثل قناری که از آواز افتاده نطقش کور میشود!
مثل کودکی که روی نقاشی تازه اش چای ریخته باشی زل میزند.
حالا او هم زل میزند ،دیگر حال دوره های آموزشی را ندارد،سرش را می خاراند،انگار نه انگار خودش روزی استاد این مباحث بود و چون عقاب با استاد پنجه در پنجه مباحثه داشت...

خدایا نیامرز آنکه آگاهانه بر نقاشی کودکی چای ریخت!
نیامرز آنکه نشاط و تحرک بنده ات را با بی رحمی هضم کرد.
تو میبینی...

تلنگر زخمی افسرمولا