قرن 21 شد و هنوز تورا نمیبینند!
پنجشنبه, ۱۶ شهریور ۱۳۹۶، ۰۲:۲۸ ق.ظ
اولین بار؟
یادمه اولین بار روی دوچرخه پسر همسایه نشستم و یه چیزایی یاد گرفتم
مجبور شدم زود پیاده شم آخه من دوچرخه نداشتم...
ولی دفعه بعد که سوار دوچرخه اصغر آقا شدم
خیلی فرق کرده بود
ایندفعه دیگه بیشتر بلد شده بودم...
کلاس پنجم بودم...
بغض کرده بود
چشمانش پر از اشک شد
با عشق از دوچرخه حرف میزد
آنهم در این سن و سال...
داشتم با خودم فکر میکردم
او که یک دوچرخه اینچنین دلش را زخمی کرده که هیچ وقت نتوانسته دوچرخه ای اختصاصی داشته باشد...
کودکان میانمار که حتی سقفی را نمیتوانند برای خودشان تصور کنند...
حتی نمیتوانند بگویند:
باران می آمد...
خانه ما سقف نداشت
ما میرفتیم خانه همسایه مان!
چون خانه تمام میانماری ها را به آتش کشیدند...
آن کودک میانماری اگر بعد از مهاجرت
در شهر, دست کودک کوچکتر از خودش
یک اِسکوتر ببیند
چه تعریفی دارد؟!
یا اباصالح المهدی
جهان منتظر اجرای عدالت توست
بیا مولاجان
این ثانیه ها میگذرد در حالیکه
کودک میانماری از حداقل ها هم محروم است
اعضای بدن میانماری ها را محترم نمیشمارند
آنجا که عریان و سوخته روی هم تلمبارشان میکنند...
آنجا که هیچ حرمتی برای جسمشان قائل نیستند...
شنیده ام در روز حساب اعضای بدن شروع میکنند به تعریفِ آنچه بر آنان گذشته...
فردای قیامت صدای اعضای بدن میانماری ها جگر سوز است
جگر سوز است که بگویند:
خدایا ما را زنده زنده سوزاندند چون تو را می پرستیدیم!
کاش میتوانستم درد را عینا بنویسم!
درد دارد اینها که میبینم
درد دارد که هنوز هم بخاطر دیدن خدای احد و واحد مجرم شناخته شوی...
قرن 21 شد و هنوز عده ای نمیتواند تو را ببینند خداااااااا
#اللهم عجل لولیک الفرج
افسر مولا
